ساخت ربات برای کاوش های جدید در زهره
تاریخ انتشار: ۱۴ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۴۶۶۵۶
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما و به نقل از آیای، پژوهشگران دانشگاه فنی دولتی باومان (Bauman) مسکو رباتی را طراحی کردهاند که میتواند شرایط سخت زهره را دوام بیاورد و به کاوش در آن بپردازد.
گئورگی شچگلوف، معاون بخش سیستمهای هوافضا در مرکز آموزش عالی باومان میگوید که این ربات جدید میتواند با شرایط آب و هوایی چالشبرانگیز، دما و فشار بالا و جو اسیدی سیاره زهره مقابله کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
شرایط سخت و خشن زهره در گذشته بر روی هر رباتی که بر روی این جرم آسمانی فرود آمده، تأثیر منفی گذاشته و منجر به نابودی تقریباً فوری آنها شده است.
اکنون این ربات جدید نه تنها میتواند در زهره زنده بماند، بلکه میتواند با پرش به اطراف، مسافتی تا ۵۰۰ متر را در این سیاره طی کند.
در حال حاضر، تنها یک فضاپیمای اختصاصی در حال مطالعه سیاره زهره است و آخرین ماموریت بازدیدکننده رباتیک ناسا به این سیاره به نام ماموریت «ماژلان» (Magellan) در سال ۱۹۹۴ به پایان رسید.
با این حال، اخیراً ناسا و آژانس فضایی اروپا (ESA) در ژوئن سال ۲۰۲۱ از مأموریتهای جدیدی برای مطالعه این سیاره پرده برداشتند. هنوز اطلاعاتی در مورد اینکه آیا این ربات روسی بخشی از این ماموریتها خواهد بود یا خیر، وجود ندارد.
پیچیدهترین بخش استقرار این ربات احتمالاً نحوه رسیدن آن به سطح زهره باشد.
ماموریتهای ناسا وریتاس (VERITAS) و داوینچی (DAVINCI) نامیده میشوند و ماموریت آژانس فضایی اروپا اِنویژن (EnVision) نام خواهد داشت.
امید است که ماموریت «وریتاس» در سال ۲۰۲۷ پرتاب شود و هدف آن ارائه اولین نگاه اجمالی به سطح زهره از زمان پایان مأموریت ماژلان است.
این ماموریت همچنین به دنبال جمعآوری دادههایی درباره ترکیب سنگ، فعالیتهای سطحشناسی و هسته این سیاره خواهد بود.
ماموریت «وریتاس» همچنین میزبان یک نقشهبردار موسوم به Venus Emissivity Mapper خواهد بود که با ماموریت «اِنویژن» تکمیل خواهد شد.
قرار است ماموریت «اِنویژن» اوایل دهه ۲۰۳۰ پرتاب شود.
در عین حال، ماموریت داوینچی که پرتاب در سال ۲۰۳۰ را هدف قرار داده است، بر جو زهره تمرکز خواهد کرد و از یک فضاپیمای اصلی و یک کاوشگر جوی تشکیل شده است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۴۶۶۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ستارهشناسان قویترین شواهد برای سیاره نهم را کشف کردند
تیمی از پژوهشگران میگویند پس از مطالعهی گروهی از اجرام دوردست و ناپایدار که از مدار نپتون گذر میکنند، قویترین شواهد آماری را مبنی بر اینکه سیاره نهم واقعا در منظومه شمسی وجود دارد، پیدا کردهاند.
وقتی نوبت به کشف سیارهها میرسد، پیدا کردن آنها در اطراف ستارههای دیگر در واقع کمی سادهتر از پیدا کردن آنها در اطراف ستاره خودمان است. بهمنظور پیدا کردن سیارههای جدید، اخترشناسان میتوانند به لطف تکنیکی به نام «روش گذار»، افت نور هنگام عبور سیارهها از مقابل ستاره میزبان را از طریق تلسکوپها مشاهده کنند.
ستارهشناسان همچنین با بررسی لرزشهای ستاره که ناشی از سیارههایی است که دور آن در گردش هستند، به وجود سیارهها پی میبرند. ازطریق این روشها و چند روش دیگر، ما در چند دهه گذشته هزاران سیاره فراخورشیدی را کشف کردهایم، درحالیکه تعداد سیارهها در منظومه شمسی همچنان هشت عدد باقی مانده است.
کشف سیارههای واقع در اطراف خورشید خودمان بر دو روش متکی است: رصد آنها در آسمان و شناسایی اختلالات جزئی در مدار اجرام دیگر. سیارههای زهره، عطارد، زحل، مشتری و مریخ همه ازطریق مشاهدات بصری کشف شدند.
اورانوس در سال ۱۷۸۱ زمانی کشف شد که ویلیام هرشل، ستارهشناس آلمانی دریافت جسم درخشانی در آسمان نسبتبه ستارههای دیگر در حرکت است. نپتون زمانی کشف شد که اوربن لو وریه، اخترشناس و ریاضیدان فرانسوی متوجه شد مدار اورانوس با مدار پیشبینیشده توسط فیزیک نیوتنی متفاوت است. او پی برد که این پدیده میتواند توسط سیاره دیگری دورتر از اورانوس که بر مدار آن تاثیر میگذارد، توضیح داده شود و پیشبینی کرد سیاره کجا میتواند باشد.
اما کشف سیارهها در منظومه شمسی ممکن است هنوز به پایان نرسیده باشد. در سال ۲۰۱۵، دو ستارهشناس موسسه فناوری کالیفرنیا شواهدی ارائه کردند که نشان میداد شش جرم فراتر از مدار نپتون به شکلی در کنار هم قرار گرفتهاند که گویی توسط جرمی با نیروی گرانشی بزرگ در نزدیکی هم جمع شدهاند. با وجود استدلال منتقدان مبنی بر اینکه تشخیص سیاره فرضی ممکن است به دلیل ناهنجاری آماری و سوگیری انتخاب باشد، تیم بر این باور است که اجرام مذکور ممکن است تحتتاثیر جرمی بزرگتر در آنسوی مدار نپتون در گردش باشند.
پژوهشگران در مقالهای جدید، با بررسی اجرام دارای دورهی مداری طولانی که از مدار نپتون عبور میکنند، دریافتند که نزدیکترین نقطه مدار آنها به خورشید در حدود ۱۵ تا ۳۰ واحد نجومی است. درمقابل، فاصله بین خورشید و زمین یک واحد نجومی است. آنها با انجام شبیهسازیهایی برای کشف آنچه که به بهترین نحو مدار این اجرام را توضیح میدهد، دریافتند مدلی که شامل سیاره عظیمی در آنسوی نپتون باشد، وضعیت پایدار این اجرام را خیلی بهتر از شبیهسازیهایی توضیح میدهد که در آنها سیاره نهم وجود ندارد. در این مدل، متغیرهای دیگری مانند جزر و مد کهکشانی و تاثیر گرانشی ستارههای درحال عبور نیز درنظر گرفته شد.
گرچه یافتههای مطالعه جدید جالب است، این تجزیهوتحلیل مکان پیدا کردن چنین سیارهای را مشخص نمیکند. البته ممکن است بهزودی با آغاز کار رصدخانه ورا روبین سرانجام اطلاعات قطعیتری درباره سیاره نهم به دست آوریم.
یافتههای پژوهشگران در پایگاه مقالههای پیشانتشار آرکایو بارگذاری شده و برای انتشار در مجلهی The Astrophysical Journal Letters پذیرفته شده است.
منبع: زومیت
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم